"In jedem Land sind manche schlechter im Gutsein"
Wir veröffentlichen an dieser Stelle das Gedicht des afghanischen Asylbewerbers Mohammad Ibrahim Rahimi, der als Sieger aus dem Wettbewerb einer österreichischen Kunstinitiative hervorgegangen ist. In Österreich lebende Flüchtlinge und Migranten waren aufgefordert, im Rahmen der ironisch gemeinten Ausschreibung "enjoy austria" eine "Ode an Österreich" zu verfassen.
Das Gedicht UNVATERLAND drückt die Zerrissenheit der Geflüchteten auf beeindruckende Weise aus.
Hier nun das Gedicht im persischen Original und in der deutschen Übersetzung.
سرزمین غیرمادری
ما
در
جایی
بزرگ
شدیم
که
آرزو
داشتیم
آسمانش
آبی
شود
حال
در
جایی
زندگی
می
کنیم
که
آرزو
داریم
به
سرسبز
ماندن
گل
هایش
در
فاصله
های
بین
مرز
ها
جا
گذاشته
ایم
هر
آنچه
را
که
برایمان
تسلی
بخش
درد
ها
میشود
درون
اتاق
های
کوچک
مان
قاب
عکسی
است
که
توسط
چشم
های
عادی
دیده
نمی
شود
تصویر
هایی
از
خانه
و
خانواده
می
رقصند
در
سقف
رخ
معشوق
را
هر
چه
میگردم
به
دنبالش،
گم
تر
می
شود
بوی
گل
های
این
سرزمین
خوش
قلب
و
تمیز
هیچ
وقت
بوی
آزادی
گل
های
میهن
مان
را
نمی
دهد
در
بین
این
همه
نعمت
و
باران
و
فزون
راه
رفتن
را
می
توانم،
اما
سینه
ام
سپر
نمی
شود
در
بین
زنبور
های
پر
تلاش
و
خسته
هرگز
کسی
شهد
گل
من
را
نمی
نوشد
باد
مخالف
برای
غرق
کردن
کشتی
ام
چشم
در
چشم
باد
موافق
زور
میزند
من
همانند
برگ
های
رنگی
پاییز
این
کشورم
که
به
احترام
زنان
مهاجر،
زیر
پایشان
را
جارو
میزنند
من
همان
فرشته
ی
مرگی
هستم
که
این
بار
برای
زنده
کردن
حقوق
زن
در
آن
روح
می
دمد
من
غزال
تیز
پای
گرسنه
ای
هستم
که
باید
انقدر
صبر
کنم
تا
زیر
پایم
علف
سبز
شود
حکایت
من
حکایت
همان
پرستویی
است
که
کوچ
را
نه
بلکه
کوچ
او
را
می
کند
سزاوار
یک
زندگی
ساده
در
این
شهر
زیبا
هستم
یا
نه؟
یا
که
خداوند
یک
جنگ
دیگر
برایم
هدیه
می
دهد؟
در
این
سرزمین
پر
از
باند
های
کوچک
چرا
یک
باند
مناسب
زخم
من
پیدا
نمی
شود؟
این
چشمان
رنگی
چنان
به
من
خیره
می
مانند
که
گویی
مقصر
تمام
این
بدی
ها
فقط
منم!
درون
مترو
های
زیبا
این
پرستو
می
نشیند
تا
در
سرزمین
عقاب
ها
جایی
برای
پرواز
پیدا
کند
امثال
من
درون
این
خیابان
ها
پر
اند
به
کلیسای
بزرگ
بگو
که
آهنگ
دوستی
را
سر
کند
بگو
به
گنبد
سبز
روی
پارک
پر
درخت
این
آهنگ
ها
ست
که
درد
دل
من
را
کم
می‌کند
اگر
به
رسم
دنیا
و
زمین
نگاه
کنی
درون
هر
سرزمین
یک
عده
در
خوب
بودن
بدترند
به
تمام
زیبایی
های
این
سرزمین
بی
کینه
قسم
با
یک
فرصت
کوچک
تمام
این
گره
ها
را
می
گشایم
Unvaterland
Wir wuchsen auf in einem Ort, dessen Himmel wir kornblau wünschten
Nun leben wir in einem Ort, dessen Blumen hoffen wir immergrün zu bleiben
In der Ferne, zwischen den Grenzen, hinterliessen wir alles
Was unseren Schmerzen Trost schenkte
In unseren kleinen Zimmern, gibt es Bilderrahmen
Die mit gewöhnlichen Augen nicht erkennbar sind
Bilder von zu Hause und Familie tanzen an der Decke
Je mehr ich das Gesicht der/des Geliebten suche, um so mehr verliere ich es
Der Duft der Blumen in diesem reinen und gutherzigen Land
Riecht nie wie der Duft der Freiheit von Blumen unserer Heimat
Unter all dem Segen und Regen und Wohlstand
Gehen kann ich, jedoch nicht aufrecht
Zwischen den fleißigen und ermüdeten Bienen
Niemand trinkt den Nektar meiner Blume
Um mein Schiff zu kentern strengt sich der Gegenwind gegen den günstigen Wind an
Ich bin wie die bunten Herbstblätter dieses Landes
Die zu Ehren von Migrantinnen, gefegt werden
Ich bin der Engel des Todes, der dieses Mal
zur Wiederbelebung der Frauenrechte einhaucht
Ich bin eine geschwinde hungrige Gazelle
Die bis in die Ewigkeit warten muss
Meine Geschichte ist die Geschichte einer Schwalbe
Die nicht wandert, sondern zum Zug gezwungen wird
Bin ich eines einfachen Lebens in dieser schönen Stadt würdig?
Oder schenkt mir Gott noch einen weiteren Krieg?
In diesem Land voll von kleinen Vereinen
Warum findet man kein geeignetes Pflaster für meine Wunde?
Diese farbigen Augen starren mich so an
Als ob ich allein die Schuld an all diesem Übel trage
In der schönen Ubahn setzt sich die Schwalbe
Damit sie im Land der Adler einen Platz für den Abflug findet
Die Straßen sind voll von Menschen wie ich
Sag der großen Kirche ein Liebeslied zu singen!
Sag der grünen Kuppel in einem bewaldeten Park
Die ist die Musik, die meine Herzschmerzen lindert
Wenn man so die Welt betrachtet
In jedem Land sind manche schlechter im Gutsein
Schwöre auf die ganze Schönheit dieses barmherzigen Landes
Eine kleine Chance und ich werde all die Probleme lösen
Übersetzung: Neda Hoseinyar
Lektorat: Gorji Marzban
Mohammad Ibrahim Rahimi wurde mit UNVATERLAND zum Preisträger des (österreichischen-bundesweiten) Wettbewerbs ENJOY AUSTRIA (ÖSTERREICH GENIESSEN) gewählt.
ENJOY AUSTRIA ist ein künstlerisch-politisches Projekt um die österreichische Asyl- und Integrationspolitik von der Kuratorin Katalin Erdödi und der Künstlerin Núria Güell, gefördert durch SHIFT/Stadt Wien.